เมื่อวันก่อนมีโอกาสไปบรรยายหลักสูตรการพัฒนาภาวะผู้นำให้กับกิจการขนาดกลางแห่งหนึ่ง จึงได้พบกับเอนก ผู้บริหารหนุ่มไฟแรง เอนกเป็นคนเก่งที่ค่อนข้างกร่าง ในระหว่างการสัมมนา เขามีความเห็นขัดแย้งกับวิทยากรตลอดในเกือบทุกประเด็น และใช้เวลาอภิปรายความเห็นของตนเองค่อนข้างยืดยาว แต่เนื้อหา..

ที่ผ่านมาผมมีโอกาสโค้ชผู้บริหารขององค์กรต่างๆ มากมาย รวมทั้งโค้ชลูกเจ้าของกิจการหลายแห่งที่กำลังจะมาทำหน้าที่รับไม้การบริหารจัดการต่อจากคนรุ่นพ่อแม่ ปัญหาหนึ่งที่มักพบเจอคือ หัวหน้ากับลูกน้อง พ่อแม่กับลูก เจ้าของกับลูกจ้าง ไม่ค่อยมีโอกาสได้นั่งคุยกันแบบตัวต่อตัว เพื่อทำความเข้า..

คำถามว่า “ทำอย่างไรเมื่อต้องกลายเป็นเจ้านายของเพื่อนร่วมงาน” ผมเชื่อว่าปัญหานี้น่าจะเป็นเรื่องจุกอกของใครหลายคน!

ผมทำงานให้กับเจ้าของกิจการและธุรกิจห้างร้านหลายแห่ง ต้องยอมรับว่าปัญหาใหญ่ที่องค์กรต่างๆ ประสบคือ การสรรหาหัวหน้างานที่มีคุณภาพมาบริหารจัดการทีม หลายแห่งเลือกใช้วิธีรับคนจากภายนอก แต่พบว่าสัดส่วนความสำเร็จไม่ค่อยน่าประทับใจ โดยมากเป็นปัญหาเรื่องการเข้ากับวัฒนธรรมขององค์ก

เคยรู้สึกหงุดหงิดไหมกับเพื่อนร่วมงานที่ตั้งคำถามตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร...ทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร ทำแบบอื่นได้ไหม ทำไมไม่ทำอย่างนี้ ฯลฯ หรือรู้สึกหงุดหงิดกับคนที่ไม่ถามอะไรเลยมากกว่า?

ธุรกิจส่วนใหญ่ในโลกนี้ เริ่มต้นจากคนเพียงหนึ่งหรือสองคนที่มีความมุ่งมั่น และตั้งใจทำในสิ่งที่ตนเองหลงใหล ยอมเหน็ดเหนื่อย บากบั่น ฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ เพื่อไปให้ถึงความสำเร็จที่ตั้งใจไว้ และเมื่อกิจการมั่นคงและเริ่มขยายตัว แรงงานเพิ่มเติมมักได้จากคนใกล้ชิด เช่น สมาชิกในบ้าน เครือญ..

ดร.จอห์น ค๊อตเตอร์ กูรูชื่อดังด้านการบริหาร กล่าวไว้ว่า ‘การฉลองความสำเร็จเป็นน้ำหล่อเลี้ยงที่ดีในการสร้าง ความสำเร็จขั้นต่อไป’

หากคุณอยู่ในแวดวงการตลาด คำว่า Focus Group หรือการสัมภาษณ์กลุ่มย่อย คงไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่หากไม่ได้คลุกอยู่วงใน อาจเคยได้ยินบ้างแต่ไม่คุ้นชิน และคงไม่แน่ใจว่าจะนำเครื่องมือนี้มาใช้สร้างความสำเร็จให้กับองค์กรได้อย่างไร

หากคิดจะไต่บันไดความก้าวหน้าในอาชีพการงาน หรือต้องการขยายธุรกิจให้เติบใหญ่ สิ่งหนึ่งที่ควรตระหนักไว้เสมอคือ “เก่งคนเดียว ไปไม่รอด”

เมื่อวันก่อนมีโอกาสไปเสวนาบนเวทีงานสัมมนา SME แห่งหนึ่ง พิธีกรตั้งประเด็นน่าสนใจว่า “คำถามอะไรที่หัวหน้าควรตอบ โดยไม่ต้องรอให้พนักงานถาม” ผมคิดแล้วคล้อยตาม พนักงานทุกคนมีปัญหาหลายอย่างอยู่ในหัว แต่ชีวิตจริงมีเพียงบางคนเท่านั้นที่กล้าถามแค่บางคำถาม เพราะส่วนใหญ่ กลัวโง่ กลัวซวย ..

เคยไหมเวลาประชุมแล้วอยากให้ทีมช่วยกันหาไอเดียใหม่ๆ นั่งแช่กันหลายชั่วโมง แต่สิ่งที่ได้คือความคิดวกวน ความสับสนและว่างเปล่า หากเป็นเช่นนี้ หัวหน้าในฐานะประธานของที่ประชุมคงกลุ้มใจไม่น้อย

และแล้วก็ถึงเวลาที่ SME หลายๆ แห่งต้องขยายธุรกิจของตนเองออกไป แต่การขยายที่ดี ควรมีการจัดระเบียบภายในองค์กรให้มีระบบตามไปด้วย ซึ่งแน่นอนว่าหนึ่งในสิ่งที่ควรทำ คือ การจัดโครงสร้างขององค์กร