ย้อนไปสักสิบปีการจะยึดอาชีพทำเบเกอรี่โฮมเมดอย่าง Biscotti ขนมที่หลายๆ คนในยุคนั้นอาจไม่ค่อยรู้จัก ที่สำคัญเป็นการขายแบบไม่มีหน้าร้านคงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครคิดบุกเบิกตลาดนี้
แต่ เก่ง-นครินทร์ นุตาลัย ที่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและนำความรู้ที่ได้ไปร่ำเรียนมาจากต่างประเทศ พยายามหาทางออกเปิดตลาดในเมืองไทย แม้ไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยความท้าทายหลายประการ ตั้งแต่ตัวขนมยังไม่เป็นที่รู้จัก เมื่อนำไปฝากขายจึงมักถูกปฏิเสธ ยังไม่นับรวมถึงความพิถีพิถันที่ขนมทุกชิ้นของเขาจะต้องมีความบางเพียง 2 มิลลิเมตร แต่เขาก็ผ่านสิ่งเหล่านั้นมาได้และสร้างแบรนด์ขนม เก่ง Sydney ขึ้นมาจนกลายเป็นขนมที่มีลูกค้ายอมจองคิว 6 เดือน กลายเป็นธุรกิจที่หล่อเลี้ยงเขาและครอบครัวมากว่าทศวรรษ
จากเด็กนิเทศสู่เชฟซิดนีย์
เหรียญมีสองด้านฉันใดชีวิตของเก่งก็ไม่ต่างจากนั้น เพราะอาชีพเชฟในสมัยก่อนอาจยังไม่เป็นที่นิยมและดูเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคงเหมือนสมัยนี้ทำให้เก่งตัดสินใจไปคว้าปริญญาตรีนิเทศศาสตร์ตามความประสงค์ของทางบ้าน ก่อนจะทำตามฝันตัวเอง ไปเรียนต่อทางด้านทำอาหารที่โรงแรมดุสิตธานีที่ยิ่งเรียนก็ยิ่งสนุกจึงบุกไปหาความรู้ต่อที่ สถาบัน เลอ กอร์ดอง เบลอ (Le Cordon Bleu) ซิดนีย์ ออสเตรเลีย
“เราเรียนจบแล้วก็ทำงานอยู่ที่โน่น แต่ว่าทางบ้านอยากให้กลับมาช่วยทำธุรกิจอพาร์ทเม้นต์ เรียกให้เรากลับมาแต่ปรากฏว่าพอกลับมางานทุกอย่างลงตัวเรียบร้อยแล้ว แม้จะโชคร้ายไม่ได้ช่วยธุรกิจที่บ้านแต่ก็ถือว่าโชคดีเพราะเราเลยตัดสินใจนำวิชาชีพที่ตัวเองชอบไปเรียนมาทำขนมขาย”
ได้เวลาโชว์ฝีมือ
ถึงแม้เก่งจะสามารถทำอาหารได้ทั้งของคาวและของหวาน แต่ในความคิดของเขาอาหารคาวเป็นของที่เหมาะกับทานร้อนๆ เสิร์ฟแบบสดใหม่ หากคิดจะขายอาหารคาวต้องมีหน้าร้าน การทำขนมจึงเป็นคำตอบของการเริ่มต้นธุรกิจของเก่ง
หลังจากที่ได้สำรวจตลาดในกรุงเทพฯ ในช่วงเวลานั้นเก่งพบว่าขนมส่วนใหญ่ที่วางขายในท้องตลาดจะเป็นขนมที่มีรสหวานจัดหรือไม่ก็มันจัด ทำให้คิดถึงคนรอบตัวที่เป็นผู้สูงวัยมักมีโรคเบาหวาน ความดัน พลันทำให้เขานึกไปถึงทำขนม Biscotti ที่เป็นขนมของอิตาลี ซึ่งขนมตัวนี้มีความ healthy มากที่สุดในบรรดาที่เขาได้ไปเรียนมาเพราะไม่มีการใส่ เนย น้ำมัน ใส่แค่ ไข่ แป้ง น้ำตาล ขนมตัวนี้จึงน่าจะเหมาะที่จะทำตลาด
“ขนมมีลักษณะคล้ายคุ้กกี้แต่จะหนา มีความแข็ง กรอบ ในเวลานั้นเรียกได้ว่ายังไม่มีร้านค้าไหนทำนอกจากโรงแรม และในโรงแรมก็จะทำขนมที่เป็นแบบดั้งเดิมคือ แผ่นใหญ่ เพราะคนอิตาลีนิยมนำมาไปจุ่มในชา กาแฟ แต่มันขัดกับนิสัยคนไทยที่ชอบทานกรอบๆ ผมจึงนำมาทำให้ทานง่ายขึ้น”