จากคนที่เคยเดินทางไปตามจังหวัดต่างๆ เปลี่ยนงานทุก 2 ปี ทำทุกอย่างที่อยากทำ เคยใช้ชีวิตไล่ตามความฝัน แต่สุดท้ายต้องกลับมาอยู่ที่บ้านด้วยสถานการณ์โควิด ทำให้เขาได้ค้นพบสิ่งที่เรียกว่า “ความหมายของการมีชีวิตอยู่” รวมไปถึงความสงบและธรรมชาติ ชายคนนี้คือ น้ำเย็น - ธนาวุฒิ ฤทธิ์ช่วย ผู้ก่อตั้งลานเซิร์ฟสเก็ต Cement Skate Club และร้านกาแฟ IKIGAI - Slow bar ที่อยากเสิร์ฟกาแฟ “แก้วปัจจุบัน” ให้ทุกคนได้ดื่มด่ำโดยลืมอดีตและอนาคตไปชั่วขณะเมื่อมานั่งอยู่หน้าบาร์กาแฟแห่งนี้

 

 

     ย้อนกลับไปก่อนที่เขาจะกลับมาอยู่บ้านที่พัทลุง น้ำเย็นจบปริญญาโทที่จังหวัดเชียงใหม่ เป็นอาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้และผู้ช่วยอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สอนการออกแบบ ถ่ายภาพและบรรยายเกี่ยวกับภาพยนต์สายวัฒนธรรมศึกษา นั่นเป็นช่วงแรกที่เขาได้ทำความรู้จักกับ “กาแฟ” จากนั้นเขาย้ายมาอยู่ที่จังหวัดภูเก็ตเพื่อทำงาน Social Communication ให้กับบริษัทฝรั่งเศส จากนั้นก็ย้ายงานไปเป็น Content Creator รวมถึงที่ปรึกษาด้านธุรกิจให้กับบริษัทหลายแห่งในภูเก็ต ควบคู่กับการเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จนกระทั่งโควิดมาเยือนทำให้เขาต้องกลับบ้านที่พัทลุง

     “ดั้งเดิมผมเป็นคนพัทลุงที่ไม่ได้อยู่พัทลุงเลย ผมเปลี่ยนงานทุก 2 ปี ย้ายที่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่เราเพิ่งได้กลับมาอยู่บ้านเมื่อตอนโควิด ช่วงกลับบ้านก็ถามตัวเองตลอดว่าจะกลับมาทำอะไร โลกที่เราเจอข้างนอกกับความเป็นพัทลุงมันคนละทางกัน พัทลุงเป็นจังหวัดที่เกษตรกรรมเป็นหลัก ไลฟ์สไตล์ของผู้คนที่นี่ก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง ผมอยู่กรุงเทพฯ ภูเก็ต หาดใหญ่ เชียงใหม่ ทุกที่เป็นเมืองท่องเที่ยว ตอนนั้นผมกะว่าจะกลับมาพักที่บ้านสักเดือนหนึ่งแล้วก็กลับไปทำงานที่ภูเก็ตปกติ แต่กลายเป็นว่าพอโควิดมา เรากลับภูเก็ตไม่ได้ แล้วเราอยากทำงาน เราชอบทำงานมาก จากที่เคยทำคอนเทนต์ต่อเดือน 80 - 100 คอนเทนต์ เราเลยว่างจัด”

 

 

     หลังจากที่คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง น้ำเย็นจึงลองเขียน Business Model Canvas ขึ้น เพราะเขามองว่าเมื่อไม่มีคนจ้างงานก็ต้องตั้งโจทย์บางอย่างให้ตัวเอง

      “ตอนแรกเราเริ่มจากการคิดจะทำลานเซิร์ฟสเก็ต เลยเขียน Business Model Canvas ดูว่ามันจะเวิร์คไหม ในแผนธุรกิจมันเวิร์ค มันมีช่องว่างที่จะทำธุรกิจได้ เราเลยทำสนามก่อนแล้วฟีดแบคดี พอทำสนามเสร็จ ทีนี้เพื่อนที่มาก็อยากกินกาแฟ เราก็ทำกาแฟให้เพื่อนกิน ตอนนั้นยังเริ่มจากการทำใต้ฟลายชีทอยู่เลย กินกันง่ายๆ ทีนี้ลูกค้าคนอื่นเขาอยากกินด้วย แต่เรายังไม่อยากขาย เราแบบ อยากทำให้เพื่อนกิน มีเงินก็ซื้อไม่ได้เพราะเราไม่ขาย แต่ถ้าอยากซื้อ เดี๋ยวจะทำให้ซื้อแล้วกัน แต่ตอนนี้กินไปเลย กินฟรีไปก่อน เราเริ่มจากตรงนั้น”

     หนึ่งในสิ่งสำคัญของน้ำเย็นคือการทำอะไรต้องทำให้สุด รู้ให้ลึก รู้ให้จริง อย่างเช่นการถ่ายภาพของเขาก็ถ่ายจนได้รับรางวัลระดับโลก ลองดูผลงานของเขาได้ที่ www.travellerphotographer.com/ หรือแม้กระทั่งการทำกาแฟ เขาก็เรียนรู้กับคอกาแฟตัวจริง ลงแข่งดริปกาแฟ เรียนทำกาแฟจริงจัง ไปดูกระบวนการทำกาแฟตั้งแต่ในไร่ โดยเขาบอกว่าการจะออกนอกกรอบ ต้องรู้ทุกอย่างในกรอบให้หมดเสียก่อน

     “การศึกษาเรื่องกาแฟของผม เป็นรูปร่างตอนอยู่ภูเก็ต ผมชอบกาแฟก็คุยกับพี่คนหนึ่ง ชื่อพี่โก้ ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นแชมป์ AeroPress ประเทศไทย ตอนนั้นก็ศึกษาเรียนรู้และได้ลงแข่งกาแฟที่ภูเก็ต เป็นการแข่งดริปกาแฟโดยเฉพาะ มีบาริสต้ามาจากทั้งเกาะแล้วเราเข้ารอบ 16 คน ทั้งที่ตอนนั้นเราเพิ่งเริ่มและยังไม่มีอะไรเลย ตาชั่งยังขอยืมเขา หลังจากเริ่มแข่งก็คิดว่าเราไม่ได้ทำเล่นๆ เราเริ่มจริงจังและต้องเข้าใจในสิ่งที่ทำให้มากขึ้น เลยนั่งคุยกับพี่โก้ เห้ยพี่ กาแฟล็อตนี้ของเชียงใหม่อร่อย เราไปไร่เขากันไหม เลยได้ไปเรียนรู้การ Process กาแฟต่อที่เชียงใหม่ จากนั้นเราก็เรียนต่อด้านกาแฟ เรียนเป็นหลักสูตรการทำสโลว์บาร์แบบขั้นสูงที่กรุงเทพฯ ผมมองว่าเวลาคนเราอยากแตกต่างหรือถ้าอยากนอกกรอบ เราควรรู้ทุกองศาในกรอบให้หมดก่อน เพราะท้ายสุด พอเราออกนอกกรอบเราจะต้องไปเจอกรอบใหม่ๆ อยู่ดี”