หากพูดถึงเทรนด์แฟชั่นซึ่งกำลังเป็นที่สนใจอย่างต่อเนื่องไม่มีแผ่วก็เห็นจะต้องยกให้เป็นเทรนด์ของ Upcycling Fashion ซึ่งเป็นแนวคิดการดัดแปลงเสื้อผ้า สิ่งทอหรือกระทั่งวัสดุที่ไม่ใช้ได้แล้วให้กลายเป็นเสื้อผ้าชิ้นใหม่
องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ หรือ FAO คาดการณ์ว่าในปี 2593 หรืออีกราวไม่ถึงสามสิบปีข้างหน้าจะมีประชากรทั่วโลกเพิ่มสูงเป็น 9,000 ล้านคน ซึ่งอาจทำให้เกิดภาวะขาดแคลนอาหารได้
การเดินเกมอย่างมีกลยุทธ์ ทำให้ More Meat ฟู้ดเทคสัญชาติไทย ผู้พัฒนาเนื้อหมูบดที่ทำมาจากเห็ดแครง สามารถโลดแล่นอยู่ในสนามแข่งขันนี้มาประมาณ 3 ปี โดยมีสินค้าเพียงแค่ 1 ตัว แต่ธุรกิจกลับโตขึ้นทุกๆ ปี
มี Startup ไม่น้อยที่ตบเท้าเข้ามาชิมลางในตลาด Plant-based หนึ่งในนั้นคือ “โอ๊ตไซด์” (Oatside) Startup สิงคโปร์ที่แนะนำผลิตภัณฑ์นมข้าวโอ๊ตแบรนด์ Oatside เข้าสู่ตลาดเมื่อเดือนกพ.ปีนี้เอง แต่ธุรกิจเติบโตอย่างรวดเร็ว ขึ้นแท่นอีกหนึ่ง Startup ที่น่าจับตามอง
รังไหมเป็นอะไรได้มากกว่าการนำไปปั่นเป็นเส้นไหม เพราะสำหรับ แพรวพราย ก้องเกียรติไกร แล้วรังไหมอีรี่จะต้องถูกนำไปใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด และนั่นจึงเป็นที่มาของเครื่องสำอางและผงดักแด้ไหมอีรี่อาหารที่มี โปรตีนสูง
ย้อนไปเมื่อสัก 10-20 ปีก่อน อาหารเกาหลียังไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายนัก ต่างจากปัจจุบันที่ร้านอาหารเกาหลีนอกประเทศได้รับความนิยมมากขึ้นจนตีตื้นขึ้นมาได้รับความสนใจพอ ๆ กับอาหารเอเชียชาติอื่น
รู้ไหมว่ากว่าผลไม้จะส่งถึงมือผู้บริโภคได้นั้น ต้องเกิดการสูญเสียระหว่างทางไม่ใช่น้อย ว่ากันว่าเฉพาะในกระบวนการผลิตไปจนถึงซูเปอร์มาร์เก็ต คาดว่ามีผลไม้และผักสด 52% เกิดจากการเน่าเสียจะถูกทิ้งก่อนที่จะส่งถึงมือผู้บริโภค
richie pea milk คือแบรนด์นมจากพืชน้องใหม่ ที่ฉีกตัวเองจากตลาด Plant-based มาทำนมจากถั่วลันเตาสีทอง ประกาศความเป็นเจ้าแรกในไทย โดยชูจุดขายให้โปรตีนสูง เป็นมิตรกับคนขี้แพ้ และยังรักษ์โลกกว่าพืชโปรตีนชนิดอื่นด้วย
วันนี้ขอหยิบยกประเด็นเรื่องราวของ Web 3.0 มาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันครับ ว่ามีจุดเริ่มต้นอย่างไร แตกต่างกันอย่างไร มีความท้าทายใดต่อ SME บ้าง
ในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการแต่ละคน แรงบันดาลใจในการเริ่มต้นมักแตกต่างกันไป แต่เป้าหมายที่เหมือนกันคือรายได้และกำไรที่หล่อเลี้ยงให้ธุรกิจเดินหน้าต่อไป อเล็กซ์ หันสักดา หนุ่มอเมริกันเชื้อสายลาว เจ้าของธุรกิจร้านอาหาร “แซ่บแซ่บ” ในเมืองมิลวอกี้ รัฐวิสคอนซินเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพียงแต่เส้นทางสู่ธุรกิจร้านอาหารของเขาอาจมีคอนเซปต์ที่แตกต่างออกไป
Oho! แพลตฟอร์มสั่งอาหารที่สร้างมาเพื่อแก้ปัญหาอาหารเหลือทิ้ง (Food Surplus) และขยะอาหาร (Food Waste)
เพราะร่างกายของคนเรานั้นมักแตกต่างกันไป บางคนผอม บางคนอ้วน ฯลฯ ความต้องการสารอาหารของแต่ละคนจึงไม่เท่ากัน ในเมื่อผู้บริโภคยุคใหม่หันมาใส่ใจสุขภาพมากขึ้น ทำให้การพัฒนาอาหารในรูปแบบ One size fits all อาจไม่ตอบโจทย์พฤติกรรมผู้บริโภคได้ดั่งเก่า จึงเกิดแนวคิด Tailored to FIT นำไปสู่การผลิตอาหารเพื่อสุขภาพที่เรียกว่า Personalized Food ที่คาดว่าจะสร้างแรงกระเพื่อมใหม่ในโลกอาหารเพื่อสุขภาพ และเป็นโอกาสของผู้ประกอบการอาหารที่จะขยายฐานกลุ่มลูกค้า