Mr. D.I.Y. เชนร้านค้าปลีกประเภทสินค้าและอุปกรณ์ปรับปรุงบ้านที่มีกว่า 400 สาขาในไทย แต่รู้ไหมว่าก่อนจะขึ้นแท่นเป็นแบรนด์ธุรกิจที่มีมูลค่า 5,600 ล้านดอลลาร์ (2 แสนล้านบาท) นั้น Mr. D.I.Y. มีจุดเริ่มต้นมาจากร้านห้องแถวเล็กๆ ในมาเลเซีย

มีคนพูดว่าการทำธุรกิจสมัยนี้มันเริ่มต้นง่ายแตกต่างจากสมัยก่อนอย่างสิ้นเชิง สมัยรุ่นพ่อทำธุรกิจกว่าจะหาเงินทุนได้สักก้อน กว่าจะเปิดร้านได้สักสาขาต้องใช้เวลาเป็นปีๆ แต่ค้าขายสมัยนี้การจะไปให้รอดได้กลับยากยิ่งกว่า

ซอฟต์พาวเวอร์ กำลังเป็นเครื่องมือที่ทรงอิทธิพลในด้านการสร้างมูลค่าและยกระดับเศรษฐกิจให้กับหลายประเทศ ซึ่งมีตัวอย่างให้เห็นทั้งการใช้ศิลปวัฒนธรรม อาหาร ดนตรี แต่ที่ดูจะเห็นผลลัพธ์ที่ชัดเจนที่สุดคงหนีไม่พ้น กลุ่มคอนเทนต์และความบันเทิงที่เป็นรายการ ซีรีส์ หรือภาพยนตร์ ที่หลายประเทศประสบความสำเร็จอย่างมากในการสร้างภาพจำและสื่อสารกับประชากรทั้งในและต่างประเทศ

งานไม่รุ่ง งานไม่รื่น คุณนั่งทำงานผิดที่ผิดทางหรือไม่

 ในยุคที่ใครๆ สามารถทำคอนเทนต์ของตัวเองลงแพลตฟอร์มได้อย่างเสรี แต่ไม่ใช่ใครๆ ก็ได้ ที่จะประสบความสำเร็จ หากไม่มีเนื้อหาที่แตกต่างหรือโดดเด่นจริง ในจำนวนยูทูบเบอร์สายอาหารทั้งหมด ผมเชื่อว่า “จี้เพ็ก” ต้องเข้าข่ายเป็นอินฟลูเอนเซอร์รุ่นย่าวัย 77 ปี ที่หลายคนรู้จัก

เกาหลีใต้นับเป็นประเทศที่มีการตื่นตัวในการนำเทคโนโลยีสินทรัพย์ดิจิทัลรวมถึงบล็อกเชนมาใช้ในการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจมาอย่างต่อเนื่องรวมถึงมีกฎหมายที่กำกับดูแลธุรกิจดังกล่าวอย่างเต็มตัวแต่ยังคงให้ความสำคัญกับการพัฒนานวัตกรรมทางการเงินที่มาเสริมความเข้มแข้งให้กับภาคธุรกิจ

 อาจจะฟังดูแปลกๆ สักนิด ที่บอกว่าการออกกกำลังกายจะช่วยสร้างความเป็นผู้นำได้ แต่จริงๆ แล้วมันมีผลอย่างมหาศาลในการพัฒนาทักษะความเป็นผู้นำ เพราะการออกกำลังไม่ได้มีผลดีต่อร่างกายเท่านั้น แต่ยังส่งผลถึงสภาวะอารมณ์และจิตใจอีกด้วย 

“ของก็แพง ยอดขายก็ตก ทำยังไงกันดีล่ะทีนี้” คงเป็นปัญหาปวดใจให้ผู้ประกอบการหลายคนที่กำลังทำธุรกิจอยู่ในขณะนี้ โดยเฉพาะธุรกิจร้านอาหารที่ได้รับผลกระทบต่อเนื่องยาวนานมากว่า 2 ปี

ดวงของคนจะรวยบางทีไม่เกี่ยวกับโชค แต่มาจากการมองเห็นช่องว่างในตลาด วันนี้มีเรื่องเล่าจากอังกฤษของคู่สามีภรรยาที่ยอมเลื่อนพิธีแต่งงานถึง 2 ครั้งเพื่อนำเงินที่จะใช้จัดงานไปปลุกปั้นธุรกิจ

การเลือกผ้ามาทำแบรนด์เสื้อผ้าอาจทำให้หลายคนประสบปัญหามากมาย โดยพื้นฐานส่วนใหญ่เรามักจะรู้จักแต่, คอตตอน, ลินิน, ผ้าฝ้าย ฯลฯ แต่รู้ไหมว่าการสั่งผลิต หรือเลือกซื้อผ้าที่แท้จริงแล้ว โดยเฉพาะกับผู้ประกอบการที่ต้องดีลกับโรงงานอุตสาหกรรม เพื่อนำมาผลิตเป็นสินค้าต่างๆ เพื่อให้ได้ผ้าที่ถูกต้องตามต้องการ เราต้องรู้จักไปถึงองค์ประกอบของผ้า

หากไม่ยอม ก็ยังไม่แพ้ และอาจไม่มีวันแพ้ เหมือนกับ เรื่องราวของ “เกศรินทร์ กลิ่นฟุ้ง” หรือ หนิง แม่เลี้ยงเดี่ยววัย 43 ปี ที่หนีความวุ่นวายจากเมืองกรุงหอบหนี้กว่าสองแสนกลับไปสู้ชีวิตที่ลำปางบ้านเกิด เริ่มจากทำขนมขายที่บ้าน ไม่กลัวการเรียนรู้ใหม่ๆ จากขนมห่อละ 35 ที่ลงทุนพัฒนาสินค้าให้ได้มาตรฐานอย. จนทำให้คนรอบตัวตั้งคำถามว่า “ขนมห่อละ 30 กว่าบาทจะทำไปทำไม”

ใครจะรู้ว่าจากพ่อค้าขายไอศกรีมโมจิที่ตลาดนัดจตุจักร จนมีแฟรนไชส์ 300 กว่าสาขา วันนี้เขาคือเจ้าของไอศกรีมผลไม้ไทยที่ไม่ได้ขายแต่ตลาดนัดหากแต่ยังส่งออกตลาดกต่างประเทศที่สามารถครองตลาดเกาหลี 99%